top of page

sentir que no naufrago

ahora

siempre

por ahora

y

para siempre.

Poemas traducidos al alemán, bretón, francés, griego, holandés, húngaro, italiano, inglés, polaco y portugués. 

I COME FROM THE NORTH (XX)

 

ONE day the birds will perch

in your arms to sing,

to discover that we are the castaways of time,

the heirs to a love song

once heard in the northern mists.

 

This is the last spring we will be together,

this is the last stop before memory,

this is the train that leaves life

always at forever o’clock,

this is the night that remains for us to burst into children.

 

You will go and I will go away,

but I will take you; I will take you with me,

I will bury you with me in the shadow of an oak tree

thousands of years old

and there you will have shepherds to care for your ashes

and you will see the hollows of the mountains

and the cockerels of the gods will wake you.

All languages will be left without your name

and then words will sprout in the meadows

and pick your syllables, pulling off I love yous.

There is someone on the wind collecting your seed

and scattering it far. There is someone

forbidding your mortal beauty.

 

You will go off as if to work in the fields

leaving full furrows and returning.

You will go off like a path towards the seasons.

 

You have been so many things that sounds will be left empty

and numbers will die.

But you will be with me,

I will find you a country where your eyes believe

that death is life lived elsewhere

with the same apple tree, the same house in the north,

the same sweet faces and the same dog.

 

One day whole rivers will end in your mouth

and you will grind the nostalgia that ripens in August

around the corn and the pilgrimages.

You will have healthy youths

to worship the tree and stir their strength

in the pagan nights of solstice.

You will have lovers

and oxen to carry your grave goods to another destination

and silent forests

and whitewashed houses with their stables, their manure

and their boy, eating his first sandwich.

 

I will take you with me

to rain that falls without touching the balconies

where time reveals itself

saying the name of the chosen one;

to a starry night

with no need for lighthouses and the boats see you

from afar.

 

This is the last time I will see you cry

about our history.

 

Vengo del norte (XX)

Traducción de © Simon Berrill

Ein Friedhof. Wiesen. Der schüchterne
Rohrkolben. Der Flug der Vögel.
Und ein furchtbar trauriges Licht nach dem Sturm.
Ich wollte nie so viel Schönheit sehen.

 

'Un cementerio' Traducción de © Susana M. Lorenzo

HET ZUURZOETE VENIJN VAN HET LEVEN

Winnen, openen, sluiten,
verliezen. Vandaag de gelukkige
ontmoeting. Morgen het afscheid.
Alles is hetzelfde
en tegengesteld. Zoals de maan
en de dag. Helemaal uit licht en
schaduw. Zoals een heel
volle nacht en een huis
zo leeg.
Ik neem een slok. Ik omhels het geloof.
Bitter glimlach ik:
zoet venijn, het leven.



De Contrabas

'El veneno agridulce de la vida', onuitgegeven in het Spaans, afkomstig uit de Asturiaanse bundel: 34 poemes a imaxe del silenciu (2003)

Copyright vertaling © Fa Claes

Oggi come tutti i giorni:

ti alzi e pensi vagamente a tutto ciò che aspetti.

Nulla. Questa è la parola più piena,

nulla come la polvore, come il fumo,

come il silenzio, nulla comme la vita stessa,

comme le favole di fate, i miti, le leggende

e un largo eccetera. Nulla come i giorni.

Voglio che non ti spenga come tutti i noi.

Ti chiamerò la rosa e ancora una volta la rosa.

Poeti e Poesia

'Hoy como todos los días'

Traduzione di © Igor Esposito

MAS apesar de tudo,

valeu a pena,

ser

esta

luz

tão

breve



Esta luz tan breve

Traducción de © Andrea Rodríguez Iglesias

Una qualsiasi data,

per esempio questa notte,

questa notte favolosa dove so

che mai torneremo a vederci;

però ci sono luna e stelle

e la vita è quieta come un albero.

Questa notte, totalmente intera,

ma domani tutto si vedrà nostalgico

e il ricordo

da allora avrà i tuoi occhi.

Poeti e Poesia

'Una fecha sin más'

Traduzione di © Igor Esposito

DOOI

Januari. Zijn laatste
ogenblikken. De zon
staat hoger.
Een enkele hagedis kruipt
tussen de schuttingen te voorschijn.
De narcissen botten al
met dezelfde hartstocht die ik op een dag
in mijn lichaam voelde.
Ik haal diep adem. Ik verjong
een beetje en voel
- wat lieve tegenspraak -
dat ik ouder word.

De Contrabas

'Deshielo', onuitgegeven in het Spaans, afkomstig uit de Asturiaanse bundel: 34 poemes a imaxe del silenciu (2003)

Copyright vertaling © Fa Claes

Mi è costato nei miei anni

giungere a scrivere
sono
sento.
Sto qui e percepisco
la grandezza del giorno,
la sua dimensione azzurra,
la mia trasparenza.
Lo devo ai nomi
con cui tanto mi hanno chiamato.
Lo devo all’infanzia
ed alla sua fosforescenza.
Lo devo agli alberi
che sono cresciuti con me.
Ed ai versi che,
avendoli lasciati un uomo,
pastore in Orihuela, sulla vita,
sono giunti nelle mie mani,
hanno girato i miei occhi,
hanno filtrato la mia voce.
E, col cuore in gola,
abbiamo conosciuto insieme
la bellezza.



Il Convivio

'Me ha costado mis años'

Traduzione di © Angelo Manitta

MINTHA valamelytávoli

hajó fényei volnának,

úgy szeretném,

ha a ködös estéken

ezek a szavak

rád találnának.



 

Poesía astur de hoy/Mai asztúr költészet

'Como si fueran luces'

Fordította © Kéri András

 

RUINES D'OLYMPIE

Olympie. L'aube. Déjà

le printemps.
Lente, la lumière du jour oint son corps

d'une huile très tiède,
comme une jeune déesse
éprise d'un athlète mortel.
 
Ce peu de choses que je vois:
un olivier, la rosée sur le marbre
et l'aspect humain de la terre
c'est la vie.

Sur le Site Officiel de Jean Dif

'Ruinas de Olimpia'

Publié dans un numéro de la revue Arquitrave.

Traduction de © Jean Dif

AKKORIBAN EZ VOLT AZ ÁRTATLANSÁG



Akkoriban dobozba zártam a magányt

és völgynek eredtem mezőkön át

és gyufás skatulyába rejtetten a bogarakat

és a halál számomra csak egy mese vége maradt

és gumicsizmában vártam az esőt

és boldoggá tett megmutatni bizonyítványomat.



Akkoriban délutánonként gyakorta elmentem otthonról

és fenyőkre másztam és tobozokat árultam

és igazából napraforgót még sose láttam

és távolinak tűnt nekem az, ami oly közel volt.

Akkoriban kívülről fújtam az egész katekizmust

de nem szerettem, hogy misére kell járnom

és Húsvétkor már felvehettem a szandált és a buggyos nadrágom

és felölthettem Halottak napjára a félbársony pantallóm.

Akkoriban csodáltam már mily szabadok a madarak

és én nem akartam járni mindig ugyanazon utakat.



Akkoriban nem zaklattat fel a hírek

nem keltett undort bennem a hernyó, s a kígyótól sem féltem

semmi sem nyomta a lelkem.



Akkoriban ez volt az ártatlanság. 



Poesía astur de hoy/Mai asztúr költészet

' Entonces la inocencia'

Fordította © Kéri András

EERST veel later weet je

dat het vuur eindigt in
rook.

Eerst veel later zie je
dat de rook dode
waarheid is.

Eerst veel later voel je
dat de dood in alles
leeft.

Eerst veel later geef je toe
dat alles nauwelijks
iets is...
                   Of liever...

Het zal altijd zeer vroeg zijn.
Het vertrouwen verliezen is zo droevig...
Gelijk blind worden en geen licht
verwachten
hoezeer
                    en hoe meer
en hoe vaker de morgen ook daagt.



De Contrabas

'Cuanto más tarde sepas' uit: Nada (2001)

Copyright vertaling © Fa Claes

KLEINE AANKONDIGING

Gezocht: een wezen
dat wil deel hebben aan het weinige dat we bezitten
van het vele dat nog overblijft.
Er zal geen rekening worden gehouden met zijn leeftijd,
zijn sociale toestand, zijn woonplaats...
                    Maar het is dringend.
Iemand die nog begrijpt waarom de vogels
herfstopwaarts trekken,
waartoe de mens gekomen is,
aan welke bloem de kleur van de dromen toebehoort,
in welke maand de ongelukkige rassen overstromen,
met welke druiven je de hoop uitperst,
met welke spreuk je de vervloeking om altijd zo droevig te zijn geneest.
VEREIST is dat het de taal van de eenvoudige dingen kan hanteren
en de straal van de kussen berekenen
en de gezichten zonder merknaam naar waarde schatten
en de dode verwachtingen in het presens schrijven
en de structuur van de gebaren begrijpen.
BIJ VOORKEUR kind-man-vrouw tiener,
                    met een huid naar believen,
met ronde ogen gelijk een zingeving,
met een stem die altijd op de vlucht is gelijk de vrijheden
en met open handen gelijk tien bedoelingen.
Maar vooral een wezen
dat nooit een stortvlaag bloed heeft gezien,
dat voor het leven nooit valkuilen heeft gegraven,
dat soms een zee vol bittere pillen heeft geslikt
en soms aarde heeft gegeten uit razernij.
Er wordt ook vereist dat het zich ongelegen aanmeldt
met de onmetelijke bekoring van wat je niet verwacht,
met een frisse glimlach gelijk een straal uit je ziel
en het eeuwige geheim waarom iemand verliefd wordt.
Iemand die belooft dat heel weinig
noodzakelijk is om tot iedere prijs heel gelukkig te zijn.
                    Maar het is dringend.

Ik weet niet welke bladzijde dit is
uit mijn leven,
maar van wat er overblijft
ga ik heel weinig schrijven.
Ik zal zeggen dat het vandaag een mooie dag is
om weg te gaan
en om met mezelf te delen wat ik nog niet
helemaal versta.



De Contrabas

'Anuncio por palabras' uit: La hora de las gaviotas (1992)

Copyright vertaling © Fa Claes

PENELOPE VAN ODYSSEUS

Een eind achter het huis knispert de warmte
van september in de vijgenbomen;
Penelope van Odysseus, trouwe Spartaanse,
is op het balkon gaan staan waar ze voor altijd borduurt
en verjaagt een paar stoutmoedige ganzen
die de bloemen van haar hortensia’s lopen af te pikken.
Het huis ruikt naar brood, naar herinnering aan meel,
naar verwachting ontstaan uit oude verwachting.
Zal hij terugkomen? Wie weet of hij op zee
of in het licht van de vuurtorens
sinds zo lange tijd zich blijft herinneren.
En plots zingt ze (ze weet wel waarom ze zingt)
en aan haar lippen hangt
een trilling die al bijna helemaal een traan is.

En de zon komt naar haar ogen gelijk een nachtmerrie
- toch is er niets mooiers dan het gezicht
van Penelope met het fonkelende spoor van de tranen -.
Zal hij terugkomen? Op ogenblikken als deze stopt ze niet met borduren
om niet te wenen in het bijzijn van dienaressen
maar haar vingers weten niet of ze een bloem borduren
op de lijkwade
of een ander bloemblad toevoegen aan haar leed.
In niets gelijkt ze op de vrouw met haar boerenhuid,
de slankste van Ithaca
die destijds uiteindelijk de begeerde echtgenote werd,
want van zoveel wachten,
van zo vaak het weefsel van haar dagen ongedaan te maken
wanneer de nacht inviel, zal ze tenslotte overblijven met draden
die de huid van haar gezicht losmaken.
Ze gelijkt heel weinig op die met haar sneeuwwitte armen
door zo verhangen te zijn aan de klaagzang van de schemering,
door de beloftes van zoveel aanbidders af te wijzen
nu ze wacht op de zeilen van de roodachtige schepen
die de golven van de tijd misschien nooit zullen dichterbij brengen.
En soms overkomt haar hetzelfde als aan haar hond:
door te blaffen, vastgebonden aan de voet van zijn noodlot,
is de band rond zijn keel hem aan het versmachten,
een geel merkteken van eenzaamheid en weerzin
dat hem zijn reukzin, zijn huilen en zijn pels heeft geroofd.
En nooit gebeurt iets behalve het vergeefse leven;
al draaiend in het luchtledige volgen de uren elkaar op
gelijk een dood wiel vastgelopen in een paar handen
die het geen draai meer zullen geven. Daar kunnen ze op rekenen.
Penelope van Odysseus, de eenzame van Ithaca,
die met het openstaande balkon voor het geval dat ze stappen hoorde;
Penelope van Odysseus, de eeuwige borduurster
met haar onheilspellend heden, met haar mythische toekomst.
De echtgenote, oud geworden gelijk een vergeten Griek.



De Contrabas

' Penélope de Ulises' uit: En presente (1991)

Copyright vertaling © Fa Claes

HYMNE À L'ENFANCE



Enfants, enfants de tous les points
cardinaux, chers enfants,
enfants depuis la mer jusqu'au désert:
Je ne comprends pas que nous croulions sous le confort
quand tant d'autres sont dans la gêne.

La comptabilité n'est pas mon fort
-plus je multiplie, je divise, j'additionne et j'extrais le reste -
Et moins il me semble comprendre...
naître paraît si difficile
que c'en est presque un exil.

Vraiment je ne le comprends pas,
-plus j'additionne j'extrais le reste, je divise et je multiplie -
et moins je déchiffre la règle
de trois que l'on nomme souffrance;
cet infâme dragon, lâche, mauvais, indigne,
qui éteint de ses griffes la lumière de vos gestes
et qu'à peine vous permet-il d'être heureux,
si heureux comme jamais on ne se retrouve comme jamais on ne l'est
comme quand on est enfant...
-plus j'additionne j'extrais le reste, je divise et je multiplie-

Moins je comprends pourquoi on biffe le sourire,
si un sourire limpide n'est  jamais plus possible.
Je ne comprends pas pourquoi tant d'entre vous déambulez squelettiques.
Je ne comprends pas pourquoi certains d'entre vous récitez la douleur
avant même de la comprendre.

Je ne comprends pas qu'on vous enseigne à appuyer sur la gâchette
au lieu de vous accoutumer à tirer des salves de baisers.
-plus j'additionne j'extrais le reste, je divise et je multiplie -
Moins je comprends pourquoi vous hurlez à la soif
alors que pleuvent les nuages que les rivières suivent leur pente
et s'accroissent les océans.

Je ne comprends pas que nous croulions sous le confort
quand tant d'autres sont dans la gêne.
La comptabilité n'est pas mon fort
-plus je multiplie, je divise, j'additionne et j'extrais le reste -
Et moins je ne puis le comprendre...

Sur le Site Officiel de Jean Dif

'A la infancia feliz'

Traduction de © Jean Dif

Qu'en serait-il du temps

sans son futur aigu?

Qu'est-ce qui surgirait de la fumée
sans sa portion
de temps.

La nuit asphyxierait
ses planètes
si nul
à jamais déjà
ne venait à les adorer.
Le
jour
serait
si
court
si nous étions miroir.

Toute
la
route
jusqu'à
demain
serait de glace.

Les années se dilateraient
sous l'embrasement d'un baiser.

Les antilopes
la musique
l'arc-en-ciel
les heures, la chaleur
la faim
sauteraient de joie
si je devenais l'initiateur d'un siècle.

Serait-il plus convenable de mourir un jour plus tôt?

Sur le Site Officiel de Jean Dif.

Traduction de © Jean Dif

ARCHITECTUUR VAN DE RUÏNES

Oudheid
mooie vrouw
met Pompejaanse ogen
die korven
met schaduw
naar de wijngaarden draagt
Zee
die zich in de
spiegel bekijkt
en kalm wordt
vooraleer
de trotse schepen
haar zien
dagen
Lansvormige
vrouw
met haar borsten
in purper
die de tempels
bezoekt
en de
olielampen
knipperen
Jeugdgordel
van de zuilen
weemoed
van de bloem van
de kamille
die naast de
grafstenen
verjaardagen
voor je maakt
in het Latijn
Vrouw
in as gekleed
en manestraal
ze hebben je
zien wenen
‘s nachts
op een mozaïek
Zacht
bewoog je
je vingers
over de vaag geworden
glimlach
van je dierbare
ouders.



De Contrabas

'Arquitectura de las ruinas' uit: Nadie responde (1995)

Copyright vertaling © Fa Claes

E so della speranza anche il significato:

tutto potrebbe essere, ma non è niente.

Siamo venuti a costruire il nido nelle vostre braccia,

a passare un inverno vicino al fuoco 

e a recitare il freddo delle cicogne. La vita è questo,

amore mio, questa mano che trema quando ti spoglia,

questa piogga che s'avvolge nelle tue spalle, questo mulino d'acqua

                                                                      [che fa girare i tuoi occhi.

Resteremo qui fino a che passi lo stormo

che con noi è giunto

e puoi chiuderemo la porta di casa,

lasceremo i muri guardare il nostro volo,

e ci allontaneremo. Tutto seguirà uguale

e qualche fiore a maggio crescerà col tuo nome.

La vita è poca, amore mio, (se togliamo le ore

nelle quali ci domandiamo realmente chi siamo

o passeggiamo sul mondo indossando una maschera),

e i giorni si avvicinano così puntuali

rotolando luce,

che una pausa nel mezzo della notte

romperebbe i penduli del cosmo

e si vedrebbe nella tua carne il segreto del tempo.

Ce ne andremo. Questo è tutto. E le inferriate del patio

dove siamo stati uomo, donna, bambino, adolescenti,

attorciglieranno la tua anima per impedirle il passo. 

Poeti e Poesia

' Y sé también qué significa la esperanza'

Traduzione di © Igor Esposito

TUDOM, hogy szavaim

mindig téged keresnek,

mert nincs más mód bevallanom

neked, hogy szeretlek.

Tudom, hogy szavaim

még nem képesek,

hogy téged kifejezzenek.

 

Poesía astur de hoy/Mai asztúr költészet

'Yo sé que mis palabras'

Fordította © Kéri András

Πρώτη σελίδα της ανάμνησης

 

Από την ζωή μου αρκεί η δροσιά της.

Αυτό το απόγευμα που τελειώνει σιγά-σιγά

το καλοκαίρι.

Σεπτέμβριος. Το αρωμά του. Φύλα που πέφτουν. Βροχή τρυφερή.

 

'Anverso del recuerdo' Traducción de © Ilías Karayeorgos

Εκπληξη

 

Σηκώνω τα μάτια. Κοιτάζω

και βλέπω την ζωή

αλλά μου λείπεις εσύ

για να την ζήσω.

 

'Extrañeza' Traducción de © Ilías Karayeorgos

Πάνω στα βράχια

 

Την είδα. Ηταν στην Ιθάκη.

Εγώ έφευγα από την Κέρκυρα με προορισμό

την Μήλο. Αυτή έριχνε κοχύλια

στα κύματα, καθισμένη πάνω σε ένα βράχο.

Δεν είναι εύκολο να περιμένω. Η ματιά

τελειώνει. Χάνει την λάμψη της.

Αλλά παραμένει εκεί. Ενώνοντας το γαλάζιο

του Ιονίου με του Αγαίου. Όλα

παραμένουν στην ζωή και είναι αιώνια

όσο είμαστε ικανοί να τα αποδεχτούμε.

 

'Sobre unas rocas' Traducción de © Ilías Karayeorgos

ICH BIN MEINE BESTÄNDIGKEIT.
ICH MUSS LEBENDIG SEIN.
 

'Yo soy mi permanencia' Traducción de © Susana M. Lorenzo

DEIXO acesa, sempre,

A luz no caso de voltares

E uma chave atrás dos vasos



Nada

Traducción de © Andrea Rodríguez Iglesias

FUI FELIZ COM MUITO POUCO,

porque os seus olhos de areia

marcaram as horas mais felizes da minha vida.



En presente

Traducción de © Andrea Rodríguez Iglesias

UND WENN ICH NICHT TRÄUME ODER STERBE
IN DEM GEDICHT,
WIE KANN ICH DANN ANNEHMEN, DASS ICH LEBENDIG BIN

'Yo si no sueño muero' Traducción de © Susana M. Lorenzo

HET UITBRAKEN

van bloed
doodde mijn grootmoeder;
ze was in de keuken, kaardde
wol, en viel gelijk een vogel.
Mijn grootvader vaarde en toen hij op een dag
binnenliep
verhing hij zich aan een balk.
Hij stierf gek van pijn, werd verklaard.
Degenen die het zagen
op die middagen
zeggen dat hij in zijn handen urineerde en lachte,
en zijn haren uitrukte en lachte,
en de bladeren van de vijgenboom opat.
En dat hij distelvinken en koperwieken
en kippen en hanen kocht
en dat hij de deuren en ramen afdekte
en zich opsloot... en niets,
hij verhing zich aan de balk.
Mijn grootmoeder was heel jong;
ze liet mijn moeder achter,
net vier geworden,
en haar broer van zes,
Aurelio, zoals ik,
bij wie, tegen de dertig,
de aorta sprong. Hij leed
nauwelijks.
Mijn moeder had altijd
heel wat te stellen met
haar bloed.
Allemaal niks..., zoals ze
gewoon is tegen zichzelf te zeggen, in dit
kutleven
genees je een pijn met
een andere pijn
en een wond heel je
met een andere wond.



De Contrabas

' Un vómito' uit: Nada (2001)

Copyright vertaling © Fa Claes

Poeti e Poesia

'Allí acabó mi vida'

Traduzione di © Igor Esposito

Lì terminò la mia vita.



E nelle ultime pagine

un uccello restò

sopra i verdi rami

del suo immenso ricordo.



A volta vola al mondo.

Scende al mio cuore.



Annida.



ICH DENKE: ALLES
UND ES GIBT IMMER NOCH ETWAS MEHR

ICH BITTE: EIN WENIG
UND ES BLEIBT NIE ETWAS

 


'PIENSO: TODO' Traducción de © Susana M. Lorenzo

TOUT CE QUE J´ATTENDS

 

Tout ce que j´attends du monde, je l´ai déjà entre les mains.

De la foi, les girouettes de glace sur le ciel bleu de juin.

De l´amour, le premier coup de feu et le tir réussi.

De la nuit, l´étoile avec laquelle ma mère lit

la nuit, mes vers.

Du silence, les yeux.

De l´hiver, les oiseaux.

Le Festicelte

'Cuanto espero'

Traduction de l'asturien par © Gwenael Emelyanoff 

EXILES INTÉRIEURS



Dans ton espace est tout ce que tu assumes d'espace,
tout ce qui tu occupes comme partie du monde,
tout ce qui du monde fait partie de toi.
Toi, comme poids dans la pierre. Comme le rouge
dans la rose. Comme l'air dans l'arbre. Comme le poing dans le poème.
Et si un jour tu regardais et trouvais des chevaux
même s'ils n'étaient pas de chevaux, et toi
tu verrais des chevaux
(même s'ils n'étaient que fumée), parce que toi tu vois des chevaux,
ils pourraient être tes chevaux et t'emporter très loin
et t'apprendre au galop
ce qui n'existe pas mais nous paraît exister
et ce qui resurgit
          et pousse
                         et se tient là, brillant, depuis toujours,
depuis toujours attendant des chevaux
lumineux avec un homme qui admet :
il n'ya que nous à mentir les vérités.
Et alors tu te poses et tes chevaux boivent
et une étendue très grande
comme un livre avec toute la nuit et les étoiles,
comme un verset géant d'où tombe l'eau
devient ton espace,
le regard de tes yeux,
la dimension de tes mains,
l'instant très fugace, la réalité très longue.
Et alors tu chevauches, sur tes chevaux agiles,
bien qu'ils soient des pétales qui restent en arrière,
bien qu'ils soient des vagues qui meurent dans le sable,
bien qu'ils soient des chevaux, si beaux,
si brefs.

Sur le Site Officiel de Jean Dif

'Exilios interiores'

Traduction de © Jean Dif

RAPARIGA APAIXONADA

Foi no Museu, em Atenas,

uma  bela rapariga

sobre o mármore

-realidade um dia-

Atava a sua sandália

Não sei…., mas nos seus braços,

No gesto tão doce da sua cara,

-a leve inclinação

das suas ancas,

as pregas da sua túnica

os seus lábios brilhantes-,

reconheci que estava

apaixonada



Esta luz tan breve

Traducción de © Andrea Rodríguez Iglesias

A LÁMPÁT mindig égve hagyom,

s a cserepek mögé rejtem kulcsom,

hátha egyszer visszatérsz.



 

Poesía astur de hoy/Mai asztúr költészet

'Dejo encendida, siempre'

Fordította © Kéri András

PEZH A C´HORTOZAN

 

Pezh a c´hortozan eus ar bed, zo c´hoazh etre ma daouarn.

Eus ar feiz, ar gwiblennoù skorn war oabl glas mezheven.

Eus ar garantez, an tenn kentañ hag ar boled deut da vat.

Eus an noz, ar steredenn ma lenn ma mamm

da noz, ma gwerzennoù.

Eus an didrouz, an daoulagad.

Eus ar goañv, al laboused.

Le Festicelte

'Cuanto espero'

Troet diwar an astureg gant © Gwenael Emelyanoff 

Szélp volt

mialatt azt üldöztem

ami végül

nem is érdekelt.



Poesía astur de hoy/Mai asztúr költészet

'Fue hermoso'

Fordította © Kéri András

DE BRODEN EN DE VISSEN

 

Hun handen hadden iets

van uitbotten of een put:

en hoewel het water ontbrak

bevochtigden ze onze dorst.

En hoewel de zon niet opkwam,

haar aanraken verlichtte.

En al was er heel weinig

en al waren de dagen heel lang

en de maanden heel lang

en onze monden allemaal...,

het verminderde zichzelf

- het moest zo zijn -,

mits voor ons

- vooruitzichten en fruit, dromen en nieuwe kleding -

zich vermenigvuldigden.

De Contrabas

'Los panes y los peces'

Nog onuitgegeven weblog Tardes de cal viva
Copyright vertaling © Fa Claes

VOORTVLUCHTIG VERBLIJF

 

Alles is in mij

zoals ik deze nacht op aarde

met de vage hoop om te beminnen, zich levend te weten

en een zekere verplichting om dikwijls te dromen.

En toch ben ik niets,

achter mij drukt latent iets dat me voortduwt

naar de koude dood

om een plaats voor zich te winnen en zich voort te planten.

Alles is in mij

maar ik ben niets en er is niets dat nauwelijks een ogenblik

van mij moet zijn.

 

De Contrabas

'Estancia fugitiva'

Nog onuitgegeven weblog Tardes de cal viva
Copyright vertaling © Fa Claes

THE YEW OF BERMIEGO

 

So much humility my bark has seen,

and so much shade has been given

by this thick roofing

Centuries, long centuries

sheltering these fields of wheat

and scarcity,

of abundant nostalgia,

of cattle and villages.

Years, many years

providing shelter

to those who knew hunger,

effort, simplicity and mourning,

fathers of fathers,

the sons of this land.

 

From here life's crags are dominated

and the beauteous summits

of nature.

 

I am the guardian and the lighthouse

of the white hermits

crowning

these wildernesses of beech and

chestnut trees,

pure air and heaths.

I am the south

of the north,

the roots of Bermiego

the banner of Quirós,

identity and strength.

And in these branches still bleeds

the blood of the past,

and the pain of our folk,

their thrust and valor,

breed and nobility.

 

So much history is carved in this

enduring trunk

which even now pays hommage

to the deep cracks

in these townships,

and the quartered faces

of the landscape and its valleys

of labourers and grandmothers.

 

So much living memory

in the wide heart

of this living wood.

Teixu de Bermiego

Traducción de © Kean David Haines

AMPLITUDE INFINITA

 

Temos alguma coisa de deuses e infinitos. Mas somos mortais. Levamos alguma coisa como de flor e pássaro, como de trigo e tormenta. Pertence-nos alguma coisa na amplitude da palavra. Somos um bocado das baías e das árvores e da branca neve. Somos um bocado do fumo e das fíbulas e das definições.

 

Alguma coisa. Somos alguma coisa.

 

A tarde e a manhã. A tarde e a manhã. O céu azul, a brisa, o ar. A estampa, os telhados, o pranto, a janela. Somos o riso, o muro, a cantiga, a paisagem. Alguma coisa como o caminho e os empreendedores.

 

Como o dia e a noite. Como o dia e a noite. E o dia e a noite.



Las señas del perseguidor

Traducción de © Andrea Rodríguez Iglesias

Η ΦΩΝΗ ΜΟΥ

 

Η φωνή μου είναι το τοπίο

όπου μου λείπουν 

τα πράγματα που έχω χάσει.

Γεννήθηκα σε ένα χωριό

και μέσα στην ανωνυμία.

Η ζωή μου συνοψίζεται σε κείνο το ημερολόγιο 

με αριθμούς από γρανάτη

όπου η μητέρα μου πήγαινε

και σημείωνε  τις γέννες των αγελάδων

και των επισκέψεων στο γιατρό.

Ήμουν πιο ευτυχισμένος παρά φτωχός

γιατί εκείνος που δε γνωρίζει την αφθονία

εκτιμά τις μικρολεπτομέρειες και τα πουλιά.

Από μικρός η ώρα των γλάρων

συνεχίζει να είναι το βασίλειό μου

και η θάλασσα ένα δε ξέρω πως

            -αιωνιότητα θεός ψυχή-

όπου πεθαίνω κάποια στιγμή κάθε μέρα.

Έτσι βλέπω τον εαυτό μου τώρα

τώρα που πια οι γλάροι δεν ξέρουν το όνομά μου

και η συκιά γερνάει πάνω απ’ τη δίψα του πηγαδιού.

Το σπίτι μου, οι φίλοι μου, οι δικοί μου, οι του κανενός.

Τι γρήγορα που είμαστε μοναξιά!

'MI voz', La hora de las gaviotas

Traducción de © Stelios Karayanis

Μετάφραση Στέλιος Καραγιάννης

ΔΕ ΧΩΡΑΕΙ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ

 

Κυριακή, Μάρτης. Βρέχει.

Κανένας δυνατός πόνος,

το σπίτι ήσυχο και ζεστό ,

η ματιά τόσο cómplice,

τόσα χρόνια τόσο δικά μας,

τόσο ελεύθεροι όντας μαζί,

 

είναι η ευτυχία.

'No cabe duda', Estancia fugitiva

Traducción de © Stelios Karayanis

Μετάφραση Στέλιος Καραγιάννης

ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ
 

Έχω τη δική μου φωνή

για να ονοματίσω το δέντρο, 

τον πόλεμο και την καταιγίδα.

Τα δικά μου επιχειρήματα

για να είμαι μαζί σου,

την ελευθερία της ύπαρξης

τόσο ελεύθερη όπως εσύ.

Τη δική μου αιωνιότητα

όταν σε νιώθω κοντά μου.

'Patrimonio', Estancia fugitiva

Traducción de © Stelios Karayanis

Μετάφραση Στέλιος Καραγιάννης

VERLIEFD MEISJE

 

Het was in het museum in Athene,

een mooie meid

in marmer

- realiteit geweest -

bond haar sandaal vast.

Ik weet het niet..., maar aan haar armen,

aan het zo lieve gebaar van haar gelaat,

- de lichte inclinatie

van haar heupen,

de plooien van haar tuniek

of haar glanzende lippen -,

herkende ik dat ze

verliefd was.

De Contrabas

'Muchacha enamorada'

Nog onuitgegeven weblog Tardes de cal viva
Copyright vertaling © Fa Claes

NIEPRZERWANA PORA ROKU

Te suche listopadowe poranki,

z wiatrem wiejacym w plecy

i z ziemowitami pod stopami,

sa bardzo moje.

Kasztanowce zrzucaja liscie po cichu.

Pierna jest droga. Piekne jest

zycie i jego obrazy.

Brak tylko w oddali mojego domu z dynem

z komina, mamma w oknie. Drzwi

zawsze otwartych.

I dziecka, którym bylem, z tornistrem na plecach, 

w schodzonnych klapkach, gdy wracam ze szkoly.

Recital Poesía contra la indiferencia

'Estación ininterrumpida', en El canto del mirlo
Copyright vertaling © Fundación Princesa de Asturias

L'AUBERGE ROYALE

(León, 2010)

                                                   Para I., M. y J. Ms

Des volées du froid

et une cigogne.

 

Des clochers de glace.

La lumière se rapproche.

 

La mi-février.

On sent le carême.

 

L’adobe et la solitude

s’étirent.

 

Quelle fatigue celle du monde

et celle de la terre!

 

Personne, seulement les feuilles,

sur les trottoirs.

 

Et un tronc à la dérive

sur le Bernesga.

 

Au loin, les montagnes

et le terril.

 

Au loin, des pinèdes

et de vieilles juments.

 

Personne, seulement une chèvre

et des gitans.

 

Personne, seulement les glaciers

d’ un clairon.

 

'POSADA REGIA (LEÓN, 2010)'

Poemario Entonces (BajAmar Editores)

Traducción de © José María Fernández Cardo

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ

 

Το τραγούδι των πουλιών.

Μην το ενοχλήσεις. Είναι από τα λίγα

πράγματα

που ο άνθρωπος ακόμα δεν δηλητηρίασε.

Από τα λίγα πράγματα που μια μέρα,

                        ίσως,

όταν ξυπνήσεις, θα σου πουν πως είσαι ζωντανός.

 

Σ’ αυτό αναφέρομαι, για παράδειγμα,

Όταν σου μιλώ τόσο

για το μικρό μέγεθος των πραγμάτων

των πιο μεγάλων.

'El canto de los pájaros', Nada.

Traducción de © Stelios Karayanis

Μετάφραση Στέλιος Καραγιάννης

ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΩΝ

 

Σε τίποτα δε χρησιμεύει να πω

εδώ είμαι εγώ,

κυβερνώ και προστάζω,

αν καθώς περνά κάποιος απ’ την Καστίλη

και βλέπει τον ήλιο να καίει πίσω απ’

τους λόφους,

δε ξέρει να πει ευχαριστώ στον Αντόνιο Ματσάδο .

Σε τίποτα δε χρησιμεύει

Να μοντάρεις επαναστάσεις, να εκσυγχρονίζεις 

τους νόμους,

αν μπαίνοντας στο Μογκέρ και περνώντας κάτω απ΄’ τους

λευκούς του τοίχους,

κάποιος δεν ακούει, όπως ένα πορφυρό γεράνι,

τη φωνή απ’ τα μπαλκόνια του Χουάν Ραμόν

Χιμένεθ.

Λίγη σημασία έχει

Να φεύγεις τόσο βιαστικά για τόσα μέρη

για όλα για κανένα,

δίχως να σταματάς κάποια φορά, και παίρνοντας μια νέα 

ανάσα και να κοιτάζεις το δρόμο,

και να νιώθεις πάνω στο δέρμα σου: Τις Λέξεις 

για τη Χούλια.

Αναμφίβολα,

η Ισπανία δεν πάει καλά, όπως

όπως το υπόλοιπο του κόσμου και η ζωή κατά βάθος.

Χρειαζόμαστε νερό, ψωμί, λίγη

ελπίδα .Και ποίηση.

'Área de prioridades'' (Inédito)

Traducción de © Stelios Karayanis

Μετάφραση Στέλιος Καραγιάννης

bottom of page